Changeset 158996 in webkit


Ignore:
Timestamp:
Nov 9, 2013 3:14:37 AM (10 years ago)
Author:
Antti Koivisto
Message:

Add subtest for word-break:break-all to Layout/line-layout-simple.html
https://bugs.webkit.org/show_bug.cgi?id=124103

Reviewed by Andreas Kling.

  • Layout/line-layout-simple.html:

Combination "white-space:pre-wrap; word-break:break-all" is common for pure text.

Location:
trunk/PerformanceTests
Files:
2 edited

Legend:

Unmodified
Added
Removed
  • trunk/PerformanceTests/ChangeLog

    r158920 r158996  
     12013-11-09  Antti Koivisto  <antti@apple.com>
     2
     3        Add subtest for word-break:break-all to Layout/line-layout-simple.html
     4        https://bugs.webkit.org/show_bug.cgi?id=124103
     5
     6        Reviewed by Andreas Kling.
     7
     8        * Layout/line-layout-simple.html:
     9
     10        Combination "white-space:pre-wrap; word-break:break-all" is common for pure text.
     11
    1122013-11-08  Antti Koivisto  <antti@apple.com>
    213
  • trunk/PerformanceTests/Layout/line-layout-simple.html

    r158920 r158996  
    361361        </pre>
    362362        <pre style="white-space:pre-wrap">
     363            <h4>ARGUMENTUM</h4>
     364            <p>
     365            L. Sergius Catilina, homo patricii generis, magna vi et animi et
     366            corporis, sed ingenio malo pravoque, praetorius, qui iam a. u. c. 689
     367            caedem consulum facere eaque facta rerum potiri constituerat, casu autem
     368            rem perficere prohibitus erat, ascitis ad consilium rei publicae
     369            opprimendae hominibus omnis generis perditissiis atque audacissimis, quos
     370            inopia, cupiditas, scelera stimulabant, consulatum in annum 691 p. u. c.
     371            petivit, sed cum, quae in animo habebat, perniciosa rei publicae consilia
     372            parum occultata essent, studiis bonorum omnium M. Tullius Cicero una cum
     373            C. Antonio consul factus est.  Qua re commotus L. Catilina M. Cicerone
     374            C. Antonio consulibus cupidius etiam sua consilia recepit, quibus maxime
     375            Ciceronis consulis diligentia restitit ad quem Catilinae eiusque sociorum
     376            consilia a Fulvia, muliere nobili, quae rem habebat cum Q. Curio, qui
     377            particeps fuit conspirationis illius, deferebantur.  Cum autem ista mala
     378            consilia contra salutem rei publicae a coniuratis inita apertius iam
     379            agitarentur, senatus consultum factum est, darent operam consules, ne quid
     380            res publica detrimenti caperet, effectumque est, ut Catilina spe
     381            consulatus, quem in proximum annum petebat, excideret, designarenturque
     382            D. Silanus et L. Murena.  Quae cum ita essent, L. Catilina, qui iam ante
     383            per Italiam ad homines seditiosos, maxime veteres L. Sullae milites,
     384            concitandos nuntios miserat, ad C. Manlium, qui Faesulas, in urbem
     385            Etruriae munitam, manum armatorum coegerat, proficisci constituit et
     386            bellum patriae inferre convocatisque nocte, quae inter VIII et VII Id.
     387            Novembres erat, sociis in domum M. Porci Laecae consilium, quod ceperat,
     388            aperuit.  Qua in congregatione nocturna duo equites Romani Ciceronem
     389            consulem illa ipsa nocte ante lucem, cum sicut salutaturi eius domum
     390            intrassent, interficiendum receperunt.  M. Cicero vitatis insidiis proximo
     391            die, qui fuit a. d.  VI Id.  Novembres, dispositis praesidiis senatum in
     392            templum Iovis Statoris convocavit, quo cum Catilina quasi sui purgandi
     393            causa venisset, Cicero eam, quae infra legitur, orationem in Catilinam
     394            vehementissime invehens habuit.
     395            </p>
     396            <p>
     397            Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra?  quam diu etiam
     398            furor iste tuus nos eludet?  quem ad finem sese effrenata iactabit
     399            audacia?  Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae,
     400            nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic munitissimus
     401            habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt?  Patere tua
     402            consilia non sentis, constrictam iam horum omnium scientia teneri
     403            coniurationem tuam non vides?  Quid proxima, quid superiore nocte egeris,
     404            ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum
     405            ignorare arbitraris?  O tempora, o mores! Senatus haec intellegit.  consul
     406            videt; hic tamen vivit.  Vivit?  immo vero etiam in senatum venit, fit
     407            publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum
     408            quemque nostrum.  Nos autem fortes viri satis facere rei publicae videmur,
     409            si istius furorem ac tela vitemus.  Ad mortem te, Catilina, duci iussu
     410            consulis iam pridem oportebat, in te conferri pestem, quam tu in nos
     411            [omnes iam diu] machinaris.  An vero vir amplissumus, P. Scipio, pontifex
     412            maximus, Ti.  Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae
     413            privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis vastare
     414            cupientem nos consules perferemus?  Nam illa nimis antiqua praetereo, quod
     415            C. Servilius Ahala Sp.  Maelium novis rebus studentem manu sua occidit.
     416            Fuit, fuit ista quondam in hac re publica virtus, ut viri fortes
     417            acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum hostem
     418            coercerent.  Habemus senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave,
     419            non deest rei publicae consilium neque auctoritas huius ordinis; nos, nos,
     420            dico aperte, consules desumus.  Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius
     421            consul videret, ne quid res publica detrimenti caperet; nox nulla
     422            intercessit; interfectus est propter quasdam seditionum suspiciones
     423            C. Gracchus, clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis
     424            M. Fulvius consularis.  Simili senatus consulto C. Mario et L.  Valerio
     425            consulibus est permissa res publica; num unum diem postea L. Saturninum
     426            tribunum pl.  et C.  Servilium praetorem mors ac rei publicae poena
     427            remorata est?  At [vero] nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem
     428            horum auctoritatis.  Habemus enim huiusce modi senatus consultum, verum
     429            inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, quo ex senatus consulto
     430            confestim te interfectum esse, Catilina, convenit.  Vivis, et vivis non ad
     431            deponendam, sed ad confirmandam audaciam.  Cupio, patres conscripti, me
     432            esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum
     433            videri, sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno.  Castra sunt in
     434            Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus conlocata, crescit in
     435            dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem ducemque
     436            hostium intra moenia atque adeo in senatu videmus intestinam aliquam
     437            cotidie perniciem rei publicae molientem.  Si te iam, Catilina,
     438            comprehendi, si interfici iussero, credo, erit verendum mihi, ne non
     439            potius hoc omnes boni serius a me quam quisquam crudelius factum esse
     440            dicat.  Verum ego hoc, quod iam pridem factum esse oportuit, certa de
     441            causa nondum adducor ut faciam.  Tum denique interficiere, cum iam nemo
     442            tam inprobus, tam perditus, tam tui similis inveniri poterit, qui id non
     443            iure factum esse fateatur.  Quamdiu quisquam erit, qui te defendere
     444            audeat, vives, et vives ita, ut [nunc] vivis.  multis meis et firmis
     445            praesidiis obsessus, ne commovere te contra rem publicam possis.  Multorum
     446            te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt,
     447            speculabuntur atque custodient.
     448            </p>
     449        </pre>
     450        <pre style="white-space:pre-wrap; word-break:break-all">
    363451            <h4>ARGUMENTUM</h4>
    364452            <p>
Note: See TracChangeset for help on using the changeset viewer.